 | ฤดูกาลฝนหนักของปีมาถึงแล้ว อากาศชื้น โรคภัยไข้เจ็บก็ชุกชุม ไข้หวัดใหญ่มาเยือนทุกปี เป็นทีต้องนอนนานเป็นอาทิตย์ หาวิธีป้องกันรับมือกันดีกว่า โรคทางเดินหายใจนี้ การติดต่อก็ผ่านจากเพื่อนร่วมงาน คนในครอบครัว หรือในที่ชุมชน ติดกันไปติดกันมา บางทีแค่หวัด ก็ทำให้รำคาญไปได้หลายวัน เพราะถ้าเป็นแล้วไม่หายง่าย ๆ การกินยาปฏิชีวนะไม่ได้ทำให้หายจากโรคแต่เป็นการบังคับให้เราพักผ่อนและฟื้นตัวได้เร็วขึ้น การป้องกันเป็นเรื่องสำคัญ เรามาดูกันว่า เรามีวิธีรับมือกับมันอย่างไรดี |
| อันดับแรก ฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่ สำหรับผู้ที่มีความจำเป็นต้องป้องกันล่วงหน้า ป่วยไข้ไม่ได้ เช่น ต้องเดินทางไปต่างประเทศ หรือมีงานสำคัญที่ต้องระวังร่างกายให้แข็งแรง วิธีนี้มีราคาที่ต้องจ่ายแพงกว่าข้ออื่น ๆ บางคนกลัวเข็มฉีดยา วิทยาการที่ก้าวหน้า ก็มีวัคซีน แบบพ่นเข้าจมูกมาให้ใช้กัน ก็สะดวกดีนะ 2. ล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ การติดต่อโรคไข้หวัดใหญ่นอกจากได้รับเชื้อจากอากาศแล้ว การที่ผู้ป่วยจามใส่มือตัวเองแล้ว เอามือไปจับตามที่ต่าง ๆ ทิ้งเชื้อโรคเอาไว้ตามราวจับรถไฟฟ้า รถเมล์ หรือบานประตูต่าง ๆ เรามาจับตามหลัง เจ้าเชื้อโรคทั้งหลายก็เปลี่ยนมาหาเหยื่อรายใหม่ ก่อนที่มันจะเข้าสู่ร่างกายของเรา เราต้องตัดตอนมันด้วยการล้างมือทุกครั้งที่ผ่านการเดินทาง หรือก่อนกินอาหาร ล้างด้วยสบู่ ล้างให้ถึงข้อมือ ซอกมือ ซอกเล็บ และล้างนานพอควรถึงจะปลอดภัย นักวิชาการสาธารณสุขบอกเคล็ดลับว่าให้ล้างมือแล้วร้องเพลง แฮปปี้เบิร์ทเดย์ จนจบ จึงจะถือว่าสะอาด (แนะนำว่าร้องในใจก็พอนะจ๊ะ) แต่ถ้าหาห้องน้ำใกล้ ๆ ไม่ได้แนะนำให้พกเจลล้างมือที่เรารู้จักกันว่า Hand Sanitizer ติดกระเป๋าถือไว้ ก็จะปลอดภัยดี และขอบอกให้ช่วยกันเปลี่ยนวิธีการจามใส่ฝ่ามือตัวเองเป็นหันจามเข้าหาหัวไหล่ตัวเอง จะปลอดภัยต่อการแพร่เชื้อได้ดี แต่ยกเว้นในกรณีที่ชอบให้หนุ่มหรือสาวคู่ควงซบไหล่ เดี๋ยวจะหาว่าเราวางยาแพร่เชื้อให้  3. ทำความสะอาดที่ทำงานสม่ำเสมอ แหล่งแพร่เชื้อยอดนิยมอีกแหล่งหนึ่งก็คือที่ทำงาน โต๊ะทำงาน เมาส์ คีย์บอร์ด หรือ โทรศัพท์ เพราะมีโอกาสที่เพื่อนร่วมงานของคุณที่จะทิ้งเชื้อที่เราไม่พึงประสงค์ไว้รอบ ๆ เครื่องใช้สำนักงาน โต๊ะทำงานของเรา วิธีป้องกันคือทำความสะอาดทุกวัน หากใช้น้ำยาฆ่าเชื้อบ้างบางโอกาสก็จะยิ่งดี หรือบางคนยอดอนามัย พกยาฆ่าเชื้อติดโต๊ะไว้เลย ฉีดเช้าฉีดเย็น 4. ออกกำลังกาย (สร้างภูมิคุ้มกัน ปราการแข็งแกร่ง) ไม่ต้องสาธยายข้อดีของการออกกำลังกายกันมาก คนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอจะทำให้การไหลเวียนของเซลล์เม็ดเลือดขาวไปได้ทั่วร่างกาย เพื่อต่อสู้กับบรรดาเชื้อที่แปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย แต่ถ้าเป็นไข้หวัดแล้วไม่ต้องพูดถึงการออกกำลังกาย เพราะแรงแทบจะไม่มี | |
| 5. นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ ถ้าเป็นคนนอนน้อย ร่างกายอ่อนเพลีย โอกาสที่จะติดเชื้อได้ง่าย แต่ถ้านอนหลับพักผ่อนเพียงพอ กินอาหารถูกส่วน ออกกำลังกายสม่ำเสมอ รับรองว่าปลอดภัย แต่ถ้าคุณติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ไปแล้วการนอนพักผ่อนมาก ๆ จะทำให้ฟื้นตัวเร็ว 6. ดื่มน้ำสะอาดมาก ๆ ในช่วงอากาศแห้งแบบหน้าหนาวบ้านเรา เชื้อไข้หวัดจะสามารถแพร่กระจายไปได้ไกลและมีชีวิตอยู่ในอากาศได้นาน และเป็นช่วงเดียวกับที่จมูกเราจะค่อนข้างแห้ง หากเราสูดเข้าไปมันก็จะเจริญเติบโตได้ดี วิธีป้องกันด้วยการดื่มน้ำมาก ๆ ร่างกายเราก็จะชุ่มชื้นไม่ให้เชื้อโรคเติบโตได้ง่าย บางคนมีวิธีป้องกันไปยิ่งกว่านั้น ใช้น้ำเกลือหยดเข้าไปรูจมูกให้ชุ่มชื้นและป้องกันเชื้อโรคไปพร้อมๆ กัน |  |
| 7. ยอมเสียมารยาทไม่จับมือกับคนอื่น โชคดีที่วัฒนธรรมไทยไม่นิยมจับมือทักทาย แต่ในบางโอกาสมารยาทสังคมสมัยใหม่ทำให้หลีกเลี่ยงได้ยาก วิธีเลี่ยงข้อแรก ทำให้มือไม่ว่างถือของ ถือกระเป๋า ให้ไม่มีโอกาสต้องจับมือ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องรีบทำความสะอาดให้เร็วที่สุด เพราะเราไม่แน่ใจเลยว่ามือใครจะสะอาดจนดมได้ โดยเฉพาะมือนักการเมืองไทย เลี่ยงได้ขอให้เลี่ยงเต็มที่ 8. อย่าเอามือคุ้ยแคะแตะตาไชจมูก หลาย ๆ คนมักมีนิสัยชอบเอามือลูบหน้าลูบปากอยู่บ่อย เวลาทำงานบางทีสายตาล้าเพราะจอคอมพ์ก็เอามือขยี้ตา บางที่ก็ทำอะไรแผลง ๆ เวลาเครียด อมนิ้ว แคะเล็บมาดม การทำแบบนี้เป็นช่องทางอย่างดีที่ทำให้เชื้อโรคจากมือเราเข้าสู่ร่างกายได้อย่างสะดวก เป็นอีกสาเหตุใหญ่ที่ทำให้เราติดเชื้อแบบไม่รู้ตัว วิธีป้องกันที่ดีที่สุดคือทำมือเราให้สะอาดเสมอ ไม่ว่าจะล้างมือบ่อย ๆ หรือ ใช้เจลฆ่าเชื้อโรค 9. ล้างมือก่อนมื้ออาหารเสมอ ฝึกตัวเอง ฝึกคนในครอบครัวให้ล้างมือให้สะอาดทุกครั้งก่อนมื้ออาหาร อย่าติดนิสัยใช้มือกินอาหารเพราะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่พาเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายเราไดง่ายที่สุด 10. เลิกสูบบุหรี่ บุหรี่ตัวต้นเหตุของสารพัดโรค บุหรี่ทำให้ระบบหายใจของเราไม่สมบูรณ์ เกิดการอักเสบในช่องจมูก ทำให้ติดเชื้อได้ง่ายขึ้น เลิกเสียวันนี้แต่ถ้ายังเลิกไม่ได้ ขอให้สูบแบบไม่มีใครรับผลร้ายจากควันของคุณ | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น