โรคความดันโลหิตสูง

โรคความดันโลหิตสูง
                  ในขณะที่มนุษย์ยังมีชีวิตอยู่  หัวใจจะมีการบีบรัดตัวเป็นจังหวะ  เพื่อให้เลือดที่อยู่ในหัวใจและหลอดเลือดไปเลี้ยงอวัยวะต่าง ๆ ทั่วร่างกาย  ซึ่งแรงบีบตัวจะทำให้เกิดความดันโลหิตหรือแรงดันเลือด  ค่าความดันโลหิตจะบอกถึงระดับความรุนแรงของโรค  ถ้าค่าความดันโลหิตน้อยกว่า  140/90  มิลลิเมตรปรอท  ถือว่าระดับความดันโลหิตปกติ  ระดับ  140/90 – 160/95 มิลลิเมตรปรอท   ถือว่าระดับความดันโลหิตปานกลาง  และถ้ามากกว่า  160/95  มิลลิเมตรปรอท  ถือว่ามีระดับความดันโลหิตสูงเนื่องจาก  ความดันโลหิตจะแปรผันไม่คงที่  ขณะที่วัดความดันโลหิตจึงควรอยู่ในภาวะที่สงบมากที่สุด ในการวินิจฉัยว่าเป็นโรคความดันโลหิตสูง  ต้องตรวจวัดอย่างน้อย  3  ครั้ง  ในระยะเวลาห่างกันอย่างน้อย  5 นาที ความดันโลหิตสูงจะเปลี่ยนแปลงไปตามอายุ  ซึ่งมักจะพบในวัยสูงอายุ  เพศ  กรรมพันธุ์  น้ำหนักตัว  การรับประทานอาหารที่มีเกลือโซเดียมสูงและภาวะของอารมณ์ต่าง ๆ 

  อาการ  

ระยะเริ่มแรกจะไม่ปรากฏอาการทางร่างกาย  เมื่อเข้าสู่ระยะปานกลางจะมีอาการเป็น ๆ หาย ๆ อาจมีอาการผิดปกติ  เช่น  หัวใจเต้นแรง  ตื่นเต้น  นอนไม่หลับ  ปวดศีรษะ  ซึ่งถ้าผู้สูงอายุมีอาการผิดปกติควรรีบไปตรวจสุขภาพทันที  เพื่อจะได้รับการรักษาก่อนที่จะลุกลามและหากมีอาการปวดศีรษะบริเวณท้ายทอยในตอนเช้า คลื่นไส้อาเจียน  เวียนศีรษะ  ตามัว  อ่อนเพลียและใจสั่น  แสดงว่ามีอาการระยะรุนแรง  โรคความดันโลหิตสูงเป็นประเภทอันตรายเงียบ  หากปล่อยเป็นเวลานาน ๆ จะมีผลเสียต่ออวัยวะต่างๆ ของร่างกาย  ได้แก่  หลอดเลือดแดงโป่งพอง  อุดตัน  หัวใจทำงานหนัก  ไตเสื่อม  สายตาเสียหรือตาบอดได้

                 การป้องกันโดยการควบคุมน้ำหนักตัวให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม  งดสูบบุหรี่และดื่มสุรา  งดอาหารรสเค็มจัด  ออกกำลังกายสม่ำเสมอและพอประมาณ  นอนหลับและพักผ่อนให้เพียงพอ  ทำจิตใจให้สบายและตรวจสุขภาพเป็นประจำทุก 6 – 12  เดือน  หรือเมื่อมีอาการดังกล่าวข้างต้น  หากมีอาการปวดศีรษะ  หน้ามืด เหนื่อยง่าย  ต้องรีบไปพบแพทย์  และหากเป็นโรคความดันโลหิตสูงต้องปฏิบัติตามที่แพทย์สั่งอย่างเคร่งครัด

                  อาหารสำหรับโรคความดันโลหิตสูง 
หลักในการกินอาหารของคนเป็นโรคนี้ก็คือ  กินไม่ให้อ้วนและหลีกเลี่ยงอาหารที่มีรสเค็ม (อาหารจำกัดโซเดียม)

                  อาหารที่ควรกิน  ได้แก่  นมพร่องมันเนย  ข้าว  ธัญพืชที่ไม่ใส่เกลือ  ผักสดทุกชนิด  เช่น  กะหล่ำปลี  ผักกาดขาว  ผักกาดหอม  ผลไม้สดทุกชนิด  เช่น  กล้วยน้ำว้า  มะละกอ  ส้ม  ไขมันจากพืช  น้ำมันรำข้าว  น้ำมันถั่วเหลือง  น้ำมันเมล็ดทานตะวัน  น้ำมันงา  น้ำมันดอกคำฝอย  อาหารหวานหรือของหวานที่ไม่มีเกลือหรือผงฟู  เครื่องดื่มและเครื่องปรุงรสที่ไม่มีโซเดียม  ไข่ที่ไม่ปรุงรสเค็ม

                 อาหารที่ไม่ควรกิน  ได้แก่  อาหารที่มีโซเดียมสูง คือ อาหารที่มีรสเค็ม หรือผสมเครื่องปรุงที่มีโซเดียม  เช่น  ผงชูรส  ผงฟู  สารกันบูด  เกลือ  น้ำปลา  ธัญพืชหรือผลไม้ตากแห้งที่ใส่โซเดียม  นมเปรี้ยว  และอาหารที่ผ่านการถนอมอาหาร  เช่น  กุนเชียง  ไส้กรอก  เบคอน  หมูแฮม  ไข่เค็ม  อาหารกึ่งสำเร็จรูป  เช่น  บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป