คำตอบ: สำหรับท่านที่บ่นอย่างนี้ พอประสบความทุกข์แล้วรู้สึกว่าบุญไม่ช่วย เรื่องที่น่าคิดก็คือ เขาควรจะต้องสำรวจก่อนว่า ความทุกข์ที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเพราะอะไร ถ้ามันเกิดขึ้นเพราะความประมาทพลาดพลั้ง เพราะไปทำสิ่งที่ไม่ควรทำ มันก็สมควรที่เขาจะต้องเจอทุกข์อย่างนั้น เพราะเขาทำผิดจริงในกรณีนี้ อย่าใช้คำว่าบุญไม่ช่วย ต้องบอกว่าเขาไม่ระมัดระวัง หรือเขาทำลายตัวเอง แล้วจะเอาบุญที่ไหนมาช่วย นี่เป็นกรณีที่ ๑
กรณีที่ ๒ เขาไม่ได้ทำผิดคิดร้ายอะไรเลย ตั้งหน้าตั้งตาประกอบแต่คุณงามความดีมาตลอด แต่พอถึงเวลาเข้า ก็ยังมาประสบเคราะห์ร้าย ประสบความทุกข์อย่างที่ไม่น่าจะเป็น
ถ้าในกรณีอย่างนี้ ก็คงจะต้องมาพิจารณากันว่า เคราะห์หามยามร้ายต่างๆ ทุกข์โศกโรคภัยต่างๆ ที่มนุษย์เจอ มันมีอยู่ ๒ สาเหตุใหญ่ๆ
เหตุที่ ๑ เป็นเหตุข้ามภพข้ามชาติ คือพูดง่ายๆ เคยก่อกรรมทำเข็ญ เคยทำความชั่ว ความร้ายกาจมาก่อนในอดีต อาจจะตั้งแต่ชาติที่แล้วๆ มา แล้วบาปนั้นเพิ่งจะมีโอกาสตามมาส่งผล หรือว่าชาตินี้เมื่อยังวัยรุ่นวัยคะนอง ไปก่อกรรมทำเข็ญเอาไว้ แล้วตัวเองมาเป็นเสือกลับใจเอาเมื่ออายุมากขึ้น ก็มาตั้งหน้าตั้งตาทำความดี แต่ความไม่ดีเหล่านั้นมันตามมาเล่นงานเอาบ้าง นั่นก็เป็นส่วนที่เราก็จะต้องทนอีกเหมือนกัน
เมื่อเราทำเองจะให้มันไปไหน ก็ได้แต่ต้องเตือนสติตัวเองว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตรัสเตือนไว้แล้ว ความชั่วแม้เล็กน้อย ไม่ทำดีกว่า เพราะถึงเวลามันให้ผลขึ้นมา มันเจ็บแสบนักทีเดียว เมื่อเตือนตัวเองอย่างนี้ ทบทวนถึงกรรมไม่ดีของตัวเองในอดีตอย่างนี้ ทั้งที่ทบทวนแล้ว เจอหรือไม่เจอกก็ตาม แต่นั่นแหละรับรู้ไว้ก่อน ถ้าทบทวนไม่เจอ นั่นเป็นกรรมร้ายกาจที่เราทำเอาไว้ข้ามชาติ มันตามมาทัน เมื่อมันตามมาทันเข้า มันก็ออกผล บุญใหม่ที่เราทำในชาตินี้ มันต้านไม่อยู่ เพราะบุญที่ทำใหม่ ก็ต้องรอเวลาในการออกผลเหมือนกัน
เหมือนกับปลูกมะม่วงวันนี้ ไม่ใช่พรุ่งนี้จะได้มะม่วงมากิน มันก็ขอเวลามันบ้างเหมือนกัน ความดีที่ทำในชาตินี้ แม้ทำมามาก แต่ว่าก็ต้อง ต้องรอเวลาให้มันออกผล
เนื่องจากบุญที่ทำออกผลเหมือนกัน แต่ออกผลยังไม่เต็มที่ แล้วความไม่ดีในอดีตมาชิงออกผลก่อน ก็ต้องอดทนกันไป เราก็ให้สติตัวเองไปด้วย ว่าความดีที่เราทำว่าเยอะแล้วนั้นยังน้อยไป ต้องทุ่มเททำให้มากขึ้นไปอีก ถ้าคิดอย่างนี้ถือว่าคิดถูก
แต่ถ้าเราก็ทำบุญมาตั้งเยอะ บาปกรรมยังมาเล่นงานเราอีก อย่างนี้ไม่ทำอีกแล้วบุญ ถ้าคิดอย่างนี้ถือว่าพลาดเสียแล้ว ก็คุณทำไม่ดีเอาไว้ในอดีต แล้วมันตามมา มันไม่ใช่คนอื่นเขามาแกล้งคุณนะ คุณทำของคุณมาเองทั้งนั้น
แต่ให้มองอย่างนี้ ถ้าเรามีน้ำอยู่แก้วหนึ่ง แล้วในน้ำแก้วนั้นมันมีเกลืออยู่เยอะเลย มันเค็มแน่นอน เราเอาน้ำบริสุทธิ์ใส่ลงไปอีกสักขันหนึ่ง มันก็ยังเค็มอยู่ แต่มันเค็มน้อยลง ก็ฝืนใจใส่ลงไปอีกสัก ๕ ขัน ๑๐ ขัน มันก็ยังเค็มอยู่ แต่เค็มน้อยลงไปอีก คือแค่กร่อยๆ ทั้งที่ในนั้นมันก็มีเกลือเท่าเดิม เอาน้ำเติมลงไปสักโอ่งเลยมันก็จะจืด ทั้งที่เกลือก็ยังอยู่
เหมือนกันเลย บาปในอดีตทำเอาไว้มันไม่หนีไปไหน มันตามมาบีบคั้นเราเหมือนเกลือที่อยู่ในภาชนะนั้น แต่ว่าเราตั้งใจสร้างบุญสร้างความดีให้หนักยิ่งขึ้นไป มันก็เหมือนเอาน้ำจืด เอาน้ำฝนเติมลงไป เติมมากเข้ามากเข้า เกลือมันก็จะจางไป มันก็หมดรสเค็มของมันไป ถึงแม้เกลือมีอยู่ ก็ได้ชื่อว่าไม่มีฤทธิ์แล้ว ตรงนี้เองเป็นสิ่งที่ชาววัดหรือผู้ปฏิบัติธรรมเขาใช้เป็นข้อคิด ข้อเตือนใจ เวลาที่ประสบทุกข์ โศก โรคภัย อย่างไม่คาดคิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น